....

    Verleden kent ons niet
    Terwijl wij wenkend-zwaaiend
    Op herkenning hopen.

    Wat bestaat is de weg naar het volgende drama
    Het wenkt wanneer we onze nestels knopen, tijd strikkend
    Heden slaat men met heden kapot.

    'De volgende keer' is eens in nu
    Dat al bestaat
    Terwijl het wenkt en wuift naar ons

    En wij het niet herkennen.

    We verlaten elkaar
    Terwijl we elkaar verlaten
    Wij, de verlatensten van alle verlatenen,
    Toen het moment ons verliet
    En al verloren had

    Toen we naar elkaar wuifden. 

        Uit: Eigen voedsel.