....

    Je niet schamen voor jezelf en wat je deelt. Schaamte pas voor als je het niet zou delen of niet gedeeld zou hebben. Willen verliezen, willen verplettert worden door de paarden van Neptunus, een blauwtje lopen, ten strijde tegen het versmachtende water – leven triomfeert pas wanneer het overstroomt.

    Verspillen. Alles willen zolang het maar uit oprechtheid gebeurt. »Ja zeggen«, toestaan, alles mag en kan zolang de vrees om zich te vergissen de eigenlijke vergissing is.

    De angst om te verliezen verordent het meest naamloze gemis: het gevoel dat je je tijd verdoet. Liever spijtloze overgave om iets wat voorbij is, dan gedoemd te zijn achteraf het voorbije telkens als “nu” te moeten beleven in de herinnering aan wat men had moeten doen maar niet deed. Liever in de branding zeilen dan op uitkijk aan het strand. Liever onder Neptunus hoeven terecht komen dan schuilen in windvrije strandhuisjes.

    Berouwloos handelen. Zolang ik mijn handelen aan de toekomst kan verantwoorden ben ik gelukkig. Tot zover het wekelijks kwartiertje eigen schouders masseren.