Van de opgespaarde pijlen in onze koker kunnen we er op het podium, of het leven als podium, vaak maar enkele afvuren. Om de verbeelding raak te laten treffen, te worden wat reeds in onze banen ligt of gewoon de boog in onze boodschap aan te spannen, is vaak vizier van buitenaf nodig. Hoe geef je gevoel, scherpte, snelheid en vertrouwen aan de zelf gecreëerde gedachte?
Als ‘fluisterende dramaturg’
(in het theater meestal: 'klankbord' of 'externe oog') werk ik mee aan realisaties, teksten of
theaterstukken. Om de sluizen of luifels te openen, te stromen of subtiel te laten schijnen, ideeën meer smoel te geven of om net meer speling in het
draaiende rad van het narratief te brengen. We werpen samen denkpistes op, dikken verbeelding aan of suggereren realiteit, werpen olie op het vuur of blussen net een brandje. Ik
kruip mee in je manuscript of tekst, voeg coherentie of poëzie toe, soms een treffende
absurditeit of noodzakelijke menselijke tegenspraak.
Wij luisteren en kijken. Wij horen en veranderen. We transformeren continu.
De metamorfose weeft een verborgen persona door ons gevoel en leven. Ik geniet er enorm van om mee te kruipen in de buik van je tekst en de mogelijkheden die er reeds in liggen verder uit te kiemen. Of nu aan het begin, in het midden, of het einde van een maakproces, ieder worden verdient een souffleur om de eigen
potentie ten volle te verwerkelijken.
Realisaties:
- Ben & Mo, Bombardon is zoek (2024)
- Adriaan Severins & Bruno Vanden Broecke, Wortels (2023)
- Grof geschud, Lijmen (2018)
