Abrikozen woorden.


“De waarheid?” overwoog de Portugees. “Wie zegt dat hij zwijgt, liegt.”
“Wie zegt dat hij zwijgt…” herhaalde de Sultan aarzelend.
“Is een leugenaar!” vervolledigde de Portugees.
“Is een leugenaar?”

“Zwijgende leugenaars echter liegen niet” ging de Portugees verder.
“Zwijgende leugenaars liegen niet?” De Sultan begreep er niets meer van.
“U ziet: ik kan dus niet liegen, want ik zwijg niet.”



Jens Vydt schrijft. Dagboeken, aantekeningen, notities. Jens Vydt schrijft in flarden. Jens Vydt beschrijft de volledigheid in het fragment. Jens Vydt schrijft echter zonder lezer of volledigheid. Jens Vydt schrijft niet methodisch, maar demonisch. Jens Vydt schrijft om Jens Vydt en om niet Jens Vydt te zijn. Excuseer, waarom? Jens Vydt beseft dat men alles over zichzelf kan vertellen, misschien alleen niet de waarheid. Jens Vydt is niet uit op de waarheid. Jens Vydt is niet uit op het vertellen en al helemaal niet om Jens Vydt te zijn. Jens Vydt is uit op het detail en het vergeten, op de literarisering van het eigen leven en de fantasie die vergrendeld ligt in iedere ervaring.

Ik schrijf voor mijzelf en dat volstaat. Geen gedrum van het ellenbogenwerk of een angelachtige belofte. Geen geldingsdrang of schijnwerper die mijn schaduw vergroot of uitveegt. Mijn woord groeit en beeft tussen andere gewassen. Wie graag iets wil lezen kan steeds een medewerker van jensvydt.be contacteren. 



 

foto: Tom Goffa                                         


 

Poëzie graag aan de medewerker van info@jensvydt.be


Andere: 
www.federleicht.be (2011-2016)
www.zduma.be