....

    Hij is wakker geworden. Tot zijn drieëntachtigste had hij gedroomd, steeds gedacht zoals men geleerd werd te denken, steeds dingen gezegd zoals men die moest zeggen, steeds gehandeld zoals men handelen moest, maar nu, eens wakker geworden, misschien maar voor even, verstaat hij alles. Zozeer dat hij zelfs vergeet te eten. Hij luistert erg nauwkeurig naar anderen, geraakt gefascineerd door het simpele voorkomen van voorwerpen, wandelt wat verloren rond, herinnert zich dan gebeurtenissen uit zijn jeugd, handelingen uit zijn leven, dingen zoals men die zei –toch alle anders zoals het eens moest– de dokters knikken al bevestigend, en hij openbaart vervolgens de betekenis in volstrekt onsamenhangende zinnen.