....

    Langzaamaan hebben wij er genoeg van. Handelen of niet. Verzuimen of niet. Het ene of het andere. Doorgaan of blijven. Een deel van ons blijft bestaan, het andere deel gaat verder. En hoeveel delen van onszelf zijn op die manier reeds alle richtingen uitgegaan – alle richtingen die niet waren. Blijven rechtstaan of zitten. Naar links of rechts. Naar de bergen of de zee? Zwemmen of zonnen? Lezen of slapen? Studeren of gaan werken? Verlaten of blijven? Ons leven is een aaneenschakeling aan keuzes die we niet maakten. En slechts wat we niet deden of waarvoor niet kozen blijft een leven lang bij ons. Wat we doen of gedaan hebben is écht vergeten. Maar de mens die we niet waren of waarvoor we niet kozen blijft ons onder het gewicht van het niet-gedane begeleiden in de transparantie van iedere afwezigheid.

    De afwezige geschiedenis. En zo valt ons leven uiteen in twee delen, niet verleden en toekomst, maar over een andere as: een geleefd en een voorgesteld leven waarop de begrippen ‘gekozen’ en ‘verzuimd’, zoals de ogen van een kameleon onafhankelijk van elkaar bewegen, afwisselend van toepassing zijn.

    De tragedie: dat handelen en nalaten/verzuimen inwisselbaar zijn. Soms verzuimt men, soms handelt men. Soms handelt men uit angst te verzuimen, soms verzuimt men uit angst om te handelen. De enige waarheid in ons leven is dat we daarbij niet het ene of het andere beleven, de keuze of het niet-gekozene, noch de handeling noch de verzuiming, maar slechts de scheur die door ons gaat en ons, ieder moment opnieuw, in twee voorstellingen zoals de kameleon zijn onderling onafhankelijke ogen doet verderleven. Heden heeft niets met tijd te maken. Heden is deze scheur. Heden is niet nu – en opnieuw en opnieuw en opnieuw. Neen, heden is deze scheur ervaren.

    Stellen wij ons onszelf voor hebben wij geen tijdloze, maar een ‘hedenloze’ voorstelling over onszelf. We denken aan onszelf en ons leven zonder deze scheur. Wie zien ons, jong of oud, die as maakt niet uit, dromen of wensen is niet uit de tijd stappen, maar uit de scheur treden. Want in deze scheur – gaat alle tijd door je.