....

    Frambozen die de tijd doen tikken.

    Simpel. Zolang mensen frambozen eten tikt de tijd verder. Gelukkig worden overal ter wereld, op ieder tijdstip, dag en nacht wel enkele frambozen gegeten en is daarmee het voortbestaan van de wereld gewaarborgd. Denk je dat je het beter weet? Bewijs maar eens dat er momenteel niemand een framboos eet. 

    Lang vermoedden de mensen niets. Niemand had een idee. Zelfs de Grieken wisten van geen frambozen. De mensen in de oertijd – gulzig aan een frambozenstruik. Hadden zij een idee wat tijd was? Toch zelfs nu nog staan de meest gediplomeerde Zwitserse ingenieurs met handen in het haar voor de struiken. Wie vat het bijzondere van de tijd?

    Al is het waar. Vroeger, lang geleden, waren de mensen nog spaarzaam. Toen kon men de tijd van een mensenleven overzien. Want tegenwoordig, in geïndustrialiseerde oogsten, gaat alles nu eenmaal sneller. Al zijn er nu wel meer mensen, dus meer frambozen-eters, die zo het bestaan van onze toekomst en masse garanderen. Ja, vroeger stonden de dagen wel eens stil. Geen mens die iets merkte. Tegenwoordig zou dat niet meer gaan. Het is de stress, de stress der frambozen. Dat zij niet meer gewoon framboos kunnen zijn – het valt van hieruit niet moeilijk je een dystopische toekomst voor te stellen waar men een gavangengehouden mensheid met frambozen voedert, slechts om het voortbestaan der dingen te garanderen.

    Achja, eens in de geschiedenis van de mensheid had men het dan ontdekt. Hoe is een raadsel. Vroeger hadden de heren nog een stijlvolle framboos aan de halsketting. Tegenwoordig kent iedereen slechts digitale frambozen op het beeldscherm.

    Jonge kinderen die zich wel eens tegoed doen aan enkele frambozen maken groeischeuten door. Maar let op: archeologen beweren dat een vreetbui van enkele hongerige dinosaurussen eens een grote meteoriet veroorzaakte.

    Oh zoete smaak van de tijd – koningin van het fruit en de bessen. Want als je met gesloten oogleden frambozen proeft, voel je: de tijd tikken. Ja, het is in het rood waarmee je de ogen sluit – even zijn de frambozen overal; in heel het bewustzijn en het enige zijn dat is.

    Frambozen als een pendelklok. Of wat velen niet weten: hoog in de kerktorens hangt er geen grote bronzen klok maar één grote framboos. Frambozen in je polshorloge. Tijd is rood-roze.

    --Rood is de kleur van alles. Rood zijn lippen. Roos is het binnenste van de mond van een vis. Rood zijn de sproeten. Rood zijn vermoeide ogen. De kleur van de kattentongen. Maar ook ’s avonds en ’s ochtends de kleur van maan en de zon. Rood zijn de sterren. Rood is de woestijn. Rood is het fruit en de tomaten. Rood is lippenstift.

    Rood is de wijn. Rood is ook de kleur van gefileerde tonijnen. Rood is soms de aarde. Rood zijn de bakstenen. Rood zijn alle pikante dingen. Rood is puur, geamplificeerd. Rood is het blos achter onze kaken en de huid onder onze nagels. Rood is de kleur van verwelkte rozen. Rood zijn de bikini’s. Rood is de kleur van bavianen hun poep. Rood zijn de boksers hun handschoenen. Rood is de kleur van alarmen, de vlaggen bij gevaarlijke getijden. Rood is de van aangeschakelde elektriciteit. Rood is de kleur van cinemazetels. Rood is het vuur en ook het ijzer in het vuur. Rood is de dag achter gesloten oogleden.

    Rood zijn de minnaars hun boeketten, de sporters hun aangezichten, het riet na het toeslaan van de tijger, de rivier na de vreetzucht van de piranha’s. Rood zijn de appels in de sprookjes. Rood is de kleur in alle zuiderse vlaggen.

    Rood is het verbod. Rood is de geboorte. Rood is de herfst: rood komt voort uit groen, groen wordt rood. Rood is de kleur van alle kleuren en de frambozen begrijpen dit intermezzo.--

    Atletiekcoaches met chronometer die frambozen tot op de milliseconde pletten. Filosofen die zich ziek eten om het bijzondere van de tijd te vatten.

    Ja, frambozen groeien overal en vooral daar, waar men het niet merkt: plots is men alweer ouder geworden.

    Zij die even niet aan morgen dachten zijn je dankbaar voor dat bakje frambozen dat je kocht. Of net niet – vast staat dat ergens een framboos gegeten werd. Iemand die een afspraakje vergat herinnert zich er plots aan. Hup, daar propt iemand zijn mond vol. Plots denk je aan de toekomst, wat je wil worden, een kinderwens, maar ook een plotse herinnering, een nauwkeurig beeld uit je kindertijd, misschien schiet je een rood vergeten speelgoedautotje te binnen, een aarbeisapkleurig kleedje van je moeder, ja dan weet dat er momenteel iemand een framboos eet.