....

    Een trieste melancholische dag. Je denkt buiten alles grijs, kil, vochtig en regenachtig aan te treffen. De natuur, beter gezegd stad, de buitenwereld lijkt wel in een soort jetlag, te laat, uit haar eigen passen zonder gevoel voor timing of gepastheid, zichzelf achternahollend. Maar er is geen daarbuiten. Je kent gewoon je eigen gedachten niet. En wanneer je luistert, naar daarbuiten, leg je gehoor aan wat je zonder woorden denkt.