....

    Hoge zeeën in Nederland worden gestut door duinen van herinnering waarop bikiniloze schoonheden zonnebaden.

    Je draait in de carrousel van een glas sterke drank met ijs, het oranje blikveld tussen Indische en slapende godinnen, het klutsen als de kreuken van witte lakens, en daar draaien de dingen op de brede as van het leven: machtige spechten, een paar fijne oesters en een elegant citroentje, bedwelmende stoom, glanzende eikels, zachte bossen, verborgen heide samengehouden door het werk van rode mieren. Onder de grond en de voetstappen van de wandelaar houden de dassen zich schuil.

    Zoals de mieren in de barnsteen, het ijs in de drank, de herinnering in het kijken als een sentimentele droom. Misschien word je ’s nachts wakker. Misschien word je ’s nachts niet wakker maar wie had jou moeten wekken? Bittere theïne, slanke flessen wijn, het licht doorprikt het leven in verhalen, en zoals een kind zich overal weet te slapen te leggen, zo sliepen wij, geklutst door een glas met ijs in, in een kastanje-amberachtige iris. Te slapen.

    Vanuit vertelde verhalen zie je lichtstralen – het licht van de mensen. Het zijn onze gezichten die licht vasthouden. En leer je iemand kennen, misschien besefte je het nog niet, vat je plots die ene nuance in licht.

                                                Maart 2022, Leeuwarden.