....
Caleidoscopische onmacht. Het boek, dat moet gaan over het boek dat ik niet uitgegeven krijg, krijg ik niet uitgegeven. In de regenboog bestaan oneindig veel variaties licht, die buiten de regenboog niet waar te nemen zijn. Om te 'prismatiseren' en oneindig te bestaan, mag je niet buiten je grenzen gaan. Echter om te bestaan moet je buiten jezelf zijn. Versimpelen is kapot springen op de buitenwereld, je verzadigd bestaan aan licht opgeven. Ik leef in omhelzingen aan licht. En slechts bereik aan licht of een regenboog zijn, is genoeg. Je hoeft niet oneindig te stralen, te bestaan in het bestaan – wanneer niemand het waar kan nemen.