....

    Ergens waar men niet zijn verjaardag maar de dag van zijn verwekking viert.

    Kinderen met aversie jegens hún dag. Blozende ouders aan tafel. Familie en vrienden die samenkomen en één gespreksonderwerp vermijden.

    De jarige die ieder jaar opnieuw er tegenaan kijkt. Men stelt daar alles in het werk vooral niet te veel aandacht te krijgen: verjaardagskronen of -liederen zijn daar zeer uit de mode. Ja, het is een naar gevoel, en nooit went het daar helemaal: de aanblik van iemand met een kroon op. Niemand kijkt daar de ouders in de ogen, en men beleeft zijn verjaardag daar nog het meest als een vorm van schaamte.