clean cut

    Waar je het boek sluit? Hoe feller je jezelf bevrijdt, hoe meer je je eigen toekomst gevangen houdt. Ons eigen gedrag confronteert ons voortdurend met pijn en worstelingen omdat we dezelfde blijven, krampachtig willen blijven, terwijl we voor dezelfde moeite evenzeer de pijn van de bij het leven horende verandering zouden kunnen omhelzen.

    Het is de keuze, in vorm van gewoonte, die vaak niet gemaakt wordt: waarmee wil men worstelen? Klap het boek maar dicht zodat het nooit gelezen wordt. Laat je vinger niet over de letters gaan. Streel de kaft zonder inhoud. Ga ontmoetingen uit de weg –met jezelf uit de weg– zoals een steeds groter wordend stapeltje niet-gelezen boeken. Toch ergens blijven ze geschreven, onze verhalen, en misschien dat ze zichzelf in nachtelijke onrust of verzwegen verdriet blijven aandienen. Want de leestekens gaan door je. Al het licht dat je eens zag ging door je. En de letters die je als kruimels achterliet, als een spoor naar het verleden, die een brug moesten slaan naar jezelf, verdwijnen onvindbaar in je eigen onbegrijpelijke gewoontes.